Η τελευταία ευκαιρία της Μίλαν με.....σκόρερ τον Ιντζάγκι


Σήμερα το Wonderball ανοίγει ξανά το φάκελο μιας εκ των πιο ιστορικών ομάδων της Ιταλίας που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μόνιμη κάθοδο, σχεδόν σε όλους τους τομείς. Πέρσι το καλοκαίρι, κατά το ξεκίνημα μας, είχαμε γράψει για τις 2 ομάδες του Μιλάνου, Ίντερ και Μίλαν, οι οποίες μαστίζονταν από συνεχή προβλήματα. Φέτος, η πρώτη (Ίντερ) έχει αλλάξει πλήρως στάτους -αγωνιστικό και διοικητικό -, ενώ η δεύτερη παραμένει σε συνεχή «ελεύθερη πτώση». 

Η περασμένη σεζόν για τη Μίλαν ήταν μια από τις πιο καταστροφικές στην ιστορία της. Αγωνιστική συνεχή πτώση, αρνητικά αποτελέσματα, πολύ χαμηλή βαθμολογική συγκομιδή, αλλαγές προπονητή και ένα ρόστερ που δεν έδωσε σε καμία περίπτωση τη ταυτότητα που αρμόζει σε αυτό τον ιστορικό σύλλογο. Φέτος το καλοκαίρι, η πρόσληψη του Πίπο Ιντζάγκι στη τεχνική ηγεσία του συλλόγου, παραξένεψε πολλούς δημιουργώντας εντυπώσεις και απόψεις του τύπου «όχι ακόμα ένα μαθητευόμενο μάγο στο πάγκο της ομάδας». Μπορεί ο Πίπο να υπήρξε τεράστιος ποδοσφαιριστής, δεινός σκόρερ στην ιστορία του αθλήματος και σύμβολο λατρείας για τους Μιλανέζους, όμως η ταχύτατη προαγωγή του από προπονητής στην Κ20 σε πρώτο προπονητή, δεν έδωσε σημάδια εμπιστοσύνης στους οπαδούς  και μη της Μίλαν. Η διοίκηση του συλλόγου, σαφώς και για να προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση, κάτι έχει δει. Θεωρεί πως ο άλλοτε σκόρερ των Ροσσονέρι έχει μέσα του τη σπίθα του νικητή και τις κατάλληλες γνώσεις για να αναλάβει το βαρύ φορτίο της ανοικοδόμησης του συλλόγου. Το μόνο σίγουρο είναι, πως η επιλογή του Πίπο για τη τεχνική ηγεσία του συλλόγου, δεν αποτελεί κίνηση.. "βιαστική" ή ανάγκης. Η Μίλαν είχε όλο το χρόνο και το χρήμα να διαλέξει προπονητή ικανό, έμπειρο και με παραστάσεις σε πάγκου υψηλών απαιτήσεων. Ωστόσο στα μάτια του Ιντζάγκι, οι Ροσσονέρι βλέπουν αυτά τα στοιχεία. 


Το ξεκίνημα της ομάδας στα φιλικά είναι κάκιστο. Μπορεί βέβαια όπως ορθά θα πει κανείς, να είναι ακόμα πολύ νωρίς για συμπεράσματα, καθώς είμαστε στην αρχή σχεδόν της προετοιμασίας των ομάδων, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το ρόστερ, αλλά 2 συνεχή ήττες από Ολυμπιακό και Μάντσεστερ Σίτυ με πολύ βαρύ σκορ για το όνομα του συλλόγου και την αξία του, δείχνουν κάτι συνεχίζει να αρμενίζει στραβά. 

Φέτος, είναι η τελευταία ευκαιρία που έχει η Μίλαν για μια αγωνιστική ανάταση και επαναφορά στα υψηλά σαλόνια. Και αυτό γιατί, την δική της πτώση, έχουν «εκμεταλευτεί» αγωνιστικά βασικοί της αντίπαλοι στο Καμπιονάτο και όπως είναι λογικό και φυσιολογικό, επιθυμούν το καλύτερο για το σύλλογο τους. Η βασική μισητή αντίπαλος Ίντερ μετά την αλλαγή στον προεδρικό και ιδιοκτησιακό θώκο, έχει αλλάξει πλήρως προφίλ, έχει ενισχύσει το ρόστερ της σημαντικά με σπουδαίους ποδοσφαιριστές, έχει επιστρέψει στα Ευρωπαϊκά σαλόνια και βλέπει σταδιακά μια επαναφορά στην κορυφή της Ιταλίας. Η Νάπολι, συνεχίζει δυναμικά όλο αυτό που έχει χτίσει τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να ενισχύσει το σύλλογο με σπουδαίους ποδοσφαιριστές και η Ρόμα βαδίζει στα περσινά χνάρια που μέχρι ενός σημείου φιγούραρε στις πρώτες θέσεις της Serie A. Τέλος η Γιουβέντους, μακράν είναι με διαφορά η πιο ενισχυμένη και δυνατή ομάδα στην Ιταλία αυτή τη στιγμή, παρά την αλλαγή προπονητή και τους όποιους εσωτερικούς τριγμούς υπάρχουν, μετά τις προθέσεις Ανιέλι να μην γίνει κάποια οικονομική υπέρβαση για ενίσχυση του ρόστερ και την πώληση πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών εφόσον έρθει καλή πρόταση. 

Η Μίλαν, δεν πρέπει να χάσει το «Ιταλικό τρένο» και φέτος. Είναι η τελευταία της ευκαιρία να ακολουθεί στενά τους βασικούς της αντιπάλους, να νιώθουν την ανάσα της στο σβέρκο τους και σταδιακά, με ηρεμία, με προγραμματισμό και σωστές επιλογές να χτίσει κάτι που θα την επαναφέρει στην κορυφή. Και αν όχι στη κορυφή, τουλάχιστον στη διεκδίκηση σε Ιταλία και Ευρώπη. Γιατί η Μίλαν, λείπει από την Ευρώπη..Όπως έλειψε και η Λίβερπουλ, αλλά επανήλθε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου